Jak zdobyć Śnieżkę – Królową Karkonoszy?
Śnieżka 1602 m n.p.m. jest bardzo przyjazną górą dla turysty pod warunkiem, że nie wchodzi się na nią w trudnych warunkach zimowych. W związku z licznymi informacjami o rekordowej jak na wiosnę ilości śniegu na Śnieżce pojechaliśmy sprawdzić, czy faktycznie jest trudno na nią wejść. Nasza ekspedycja diagnostyczno-ornitologiczna miała też potwierdzić obecność pingwinów na szczycie 🙂
Karkonosze są przepięknymi górami, a szlaki prowadzące na Śnieżkę są pełne uroku. Niestety musicie się nastawić na tłumy turystów, którzy wybrali taki sam kierunek co wy.
Najładniejsza droga na Śnieżkę
Na szczyt prowadzi kilka szlaków. Ten, który polecamy, rozpoczyna się od Kościoła Wang, prowadzi przez Polanę, obok Pielgrzymów, Słoneczników i Domu Ślaskiego. Czas wejścia to około 4 godziny a do pokonania jest 10 km. Trzeba niestety kilkukrotnie zmienić kolor szlaku a na Polanie skręcić w prawo, mimo iż Śnieżkę widać po lewej.
Mapka tutaj.
Najłatwiej odnaleźć Kościół Wang, który jest dobrze oznaczony i stanowi dobry punkt orientacyjny. Samochód można zostawić na parkingu przy ul. Karkonoskiej. W kierunku Polany idziemy szlakiem niebieskim, bądź żółtym. Najważniejsze, żeby na Polanie, gdzie znajduje się cały węzeł szlaków, skręcić w prawo w kierunku formacji skalnej – Pielgrzymów. Po kilkudziesięciu minutach marszu kolejna atrakcja – Słoneczniki. Te, w przeciwieństwie do Pielgrzymów, są bardziej fotogeniczne z powodu mniejszej ilości otaczających drzew i większej wysokości. Dzięki temu są dobrze widoczne prawie z całej Kotliny Kłodzkiej.
Idąc w górę dotrzemy do Kotła Wielkiego Stawu, w okolicy którego zmieniamy szlak na czerwony. Stąd prosta droga do największego schroniska – Domu Śląskiego, gdzie dociera większość szlaków prowadzących na Śnieżkę. W schronisku spotkało nas małe rozczarowanie. Nie tylko kolejka do baru była olbrzymia, ale nawet próba skorzystania z toalety zakończyła się dwudziestominutowym postojem. Na szczyt możemy wejść łagodną Drogą Jubileuszową po lewej lub nieco bardziej stromym czerwonym szlakiem po prawej.
Na Śnieżce
znajdziemy bardzo charakterystyczne Obserwatorium Meteorologiczne im. T.Hołdysa z trzema talerzami – chlubę architektury socjalistycznej z lat 70, niestety obecnie popadające w ruinę oraz okrągłą Kaplicę Św. Wawrzyńca patrona przewodników górskich. Po stronie czeskiej jest budynek poczty przypominający wielki kontener i stacja kolejki gondolowej.
Zdobywcy szczytu mogą czuć się lekko zawiedzeni z powodu masy turystów. Kolejki od strony czeskiej jak i polskiej powodują, że nie brak maluchów w wózkach, małych czworonogów i osób, które z trudem pokonują niewielkie przewyższenia. Dodatkową przykrą atrakcją jest siatka, którą Czesi rozpięli wzdłuż szlaku, żeby turyści nie schodzili na okoliczne polany.
Na drogę w dół
proponujemy nieco inną trasę. Schodząc czerwonym szlakiem kilkadziesiąt minut za Domem Ślaskim, odbijamy w prawo szlakiem niebieskim, który prowadzi obok dwóch schronisk Strzechy Akademickiej i najbardziej urokliwej Samotni nad brzegiem Małego Stawu.
Większość trasy pokonuje się utwardzonymi, szerokimi i dobrze oznaczonymi szlakami. Całość trasy z bardzo licznymi postojami i wolnym tempie zajęła nam 9 godzin.
Najkrótszym podejściem
na Śnieżkę jest czarny szlak rozpoczynający się przy Rondzie Biały Jar i biegnący niedaleko kolejki linowej na Kopę – czas podejścia około 3 godziny. Przy tym samym Rondzie znajdziemy początek czerwonego szlaku, który wydaje się być atrakcyjniejszy od czarnego i prowadzi koło schroniska Nad Łomniczanką i Symbolicznego Cmentarza Ofiar Gór – czas do zdobycia szczytu to także 3 godziny. Zimą szlak czerwony jest zwykle zamknięty ze względu na lawiny.
Od strony Kowar
na Śnieżkę można wejść, mijając po drodze Przełęcz Okraj, schronisko Jelenka po stronie Czeskiej i szczyt Czarna Kopa. Trasa ta zajmuje ponad 4 godziny. Największą atrakcją tej drogi jest Kopalnia Uranu, obok której przebiega czarny szlak. (W sztolniach panuje przenikliwy chłód nawet w czasie upałów) Jeśli chcecie skrócić drogę i kopalnia was nie interesuje, z Karpacza kilka razy dziennie odchodzą autobusy do Przełęczy Okraj po stronie czeskiej.
Na Śnieżkę kolejką
W Karpaczu można skorzystać z wyciągu krzesełkowego Biały Jar i przejechać do stacji górnej skąd blisko do kolejnego wyciągu Zbyszek, który zawiezie was na Kopę. Stąd można już w godzinę dotrzeć do szczytu. Koszt to 50 zł w górę i 55 zł w obie strony.
Trzy razy dziennie z Karpacza odchodzi autobus do czeskiej miejscowości Pec pod Śnieżka. Zatrzymuje się w kilku miejscach – informacje tutaj. Przejazd bez zniżek to wydatek 19 zł. (Parking w Pecu kosztuje około 30 zł) a stamtąd kolej gondolowa może nas zabrać od 8.00 do 18.00 na szczyt (230 koron) lub w dwie strony (430 koron)
Karpacz to doskonałe miejsce wypadowe na zwiedzanie Karkonoszy. Jest tu wiele szlaków najczęściej w postaci utwardzonych kamieniami dróg lub drewnianych pomostów. Także na Śnieżkę można wybrać kilka różnych tras.
Do wyprawy potrzebne tylko wygodne buty. Bardziej specjalistyczne wyposażenia typu raczki, raki i czekan przydatne tylko w warunkach zimowych. Trzeba pamiętać, że nazwa Śnieżka pochodzi od dużych ilości śniegu, które leżą tu gdy w okolicy jest zielona trawa. Połacie śniegu w pierwszych dniach czerwca były atrakcją i nie stanowiły praktycznie żadnej przeszkody.
Co do naszych poszukiwań pingwinów to udało nam się znaleźć tylko jednego.
Informacje praktycznie.
W sezonie trudno zaparkować samochód w Karpaczu. Zachęcamy do poruszania się pieszo. Z Dolnego do Górnego Karpacza można przejść wzdłuż rzeki Łomnicy z dala od ruchu samochodów. Na nieliczne autobusy trudno liczyć.
Śnieżka jest niewymagającym stokiem dla przeciętnego piechura. W zimie potrafi być jednak groźna ze względu na bardzo liczne oblodzenia. Raki obowiązkowe.
Szlaki są bardzo dobrze oznaczone. Można się obyć bez mapy, a w razie kłopotów podeprzeć się nawigacją w telefonie. Uwaga kolor żółty pojawia się na kilku szlakach.
Bilet do Karkonoskiego Parku Narodowego można prosto kupić za pomocą kodu QR rozmieszonego przy szlakach – cena normalnego 8 zł.
